วันอังคารที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2557

วันอังคารที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2557

งานชิ้นที่ 9 เรื่องบทเรียนชีวิตลูกยางดื้อ

       ณ ป่ายางแห่งหนึ่ง เมื่อถึงเวลาอันสมควร  แม่ยางสอนให้ลูกยางโรยตัว ให้ลุงลมใจดีพาพวกมันไปตกในดินดี ที่ไม่ห่างไกลจากต้นแม่ยาง   แต่มีลูกยางดื้อลูกหนึ่ง อยากจะออกไปผจญภัยในโลกกว้าง  จึงรอจนกระทั่งมีลมเกเรผ่านมา จึงโรยตัวตามไป เมื่อถึงตอนกลางคืน เจ้าลมเกเรพัดเอาลูกยางดื้อไปปล่อยกลางทะเล  นกน้อยที่บินตามมาด้วยความเป็นห่วง จึงช่วยลูกยางดื้อขึ้นจากทะเล  นกจึงพาลูกยางบินข้ามทะเลทั้งคืน พอรุ่งเช้าก็มาถึงชายฝั่งทะเลแห่งหนึ่ง นกหมดแรงปล่อยให้ลูกยางร่วงลงสู่พื้นดิน ลูกยางขอบคุณนกที่ช่วยเหลือ   ลูกยางรู้สึกเหงามาก ที่ต้องอยู่ตามลำพัง มันคิดถึงแม่ยางและพวกพ้อง แต่ก็ไม่สามารถกลับไปได้อีก  วันเวลาผ่านไป ลูกยางดื้อเติบโตเป็นต้นยางเดี่ยวอยู่ที่ชายฝั่งทะเล  รอคอยวันที่ลูกยางเล็กๆ บนต้นจะโรยตัวลงไปเจริญงอกงาม อยู่ใกล้ๆ   ถ้าเราลองตั้งใจฟังดีๆ เราจะได้ยินเสียงกระซิบเบาๆ จากยางต้นนั้น ว่า "ลูกจ๋า เมื่อลุงลมใจดีผ่านมา พวกเจ้าจงโรยตัวให้ลุงลมพาพวกเจ้าไปตกในดินดีๆ ใกล้ๆ แม่ นะลูก"